தொலைத்திட்ட நிம்மதியைத்
தேடுகின்றேன்—மேலும்
தொலைத்தயிடம் அறியாது வாடுகின்றேன்
கலைத்துவிட்ட
தேனடையின் ஈக்கள்வந்தே- தேடித்
கலைத்தவனை கொட்டிவிடும் துயரம்தந்தே
நிலைத்துவிட உள்ளத்தில் நொந்துபோனேன்-துளியும்
நிம்மதியைக் காணாது
ஏங்கலானேன்
அலைத்தடத்தில்
கடலோர மணலின் வீடாய்-அந்தோ
ஆயிற்றே என்செய்வேன் அணைத்தும் வீணே!
புலவர் சா இராமாநுசம்
