நினைவு!
கரைதாண்டி வாராத அலைபோல நினைவே-நெஞ்சக்
கண்மூட முயன்றாலும் கலையாத கனவே
தரைபட்ட மீனாக துடித்திடுவாய் ஏனோ-உரிய
தடமாறி தடுமாறி தவித்திடுவாய் தானோ
சிறைபட்ட பறவையென சிலநேரம் கிடப்பாய்-உயர்
சிந்தனையின் வயப்பட்டே கவிதைகளைப் படைப்பாய்
குறைபட்டும், குறைசொல்லும், குறையெதற்காம்! தேவை-நற்
குணங்காணும் வழிச்சென்று செய்திடுவாய் சேவை
புலவர் சா இராமாநுசம்
சிறந்த வழியை சிறப்பாக சொல்லி விட்டீர்கள் ஐயா...
ReplyDeleteஅழகான வரிகள் ஐயா! உண்மைதானே அந்த இரு இறுதி வரிகளும்...
ReplyDeleteசிறக்கும் வழியைச் சிறப்பாகச் சொன்னீர்கள் ஐயா.
ReplyDeleteஒன்றுமே செய்ய இயலாது தளர்ந்து போன உடலிலே
ReplyDeleteசோராமல் இருப்பது மனம் ஒன்று தானே.
அந்த நினைவுகளும் ஓடாதாயின்
இந்த யாக்கை இருந்தென்ன இல்லாது போயென்ன ?
அதே சிந்தனையில் நீங்கள் பாட்டு எழுத,
அதே சிந்தனையில் அதை நான் பாட,
வேறு எதுவுமே இல்லை.
சுப்பு தாத்தா.
சிறப்பான கவிதை! வாழ்த்துக்கள் ஐயா!
ReplyDeleteமனதின் வெளிப்பாட்டுக்கவிதை நன்று ஐயா
ReplyDeleteதமிழ் மணம் ஓட்டுப்பெட்டி எங்கே ?
நன்றி அய்யா...
ReplyDeleteதமிழை வைத்து பிழைப்போரும்
பின் நின்று வைது பிழைப்போரும்
(இருவருமே ஒருவர்தான்) சிந்திக்க வேண்டும்.
சிறப்பான கவிதை!
ReplyDeleteத ம 1
கவிதை சிறப்பு ஐயா!
ReplyDeleteதமிழ் மணம் 2
ReplyDeleteஅழகான வழி, அருமையான கவிதையாக.
ReplyDeleteசீரிய முறையில்
ReplyDeleteசிறந்த வழியைக் காட்டியுள்ளீர்கள் ஐயா
நன்றி
தம +1
வணக்கம்
ReplyDeleteஐயா
இரசனை மிக்க வரிகள் ஐயா. வாழ்த்துக்கள் த.ம 4
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-
சேவையே!
ReplyDeleteதமிழ்ச் சேவையே-உம்மை
சேவிக்கின்றோம் அய்யா!
நன்றி
த ம +
நட்புடன்,
புதுவை வேலு
ஐயா. உங்களின் கவிப்புலமையே புலமை.. வியக்கிறேன்..உங்களை வணங்குகின்றோம். நன்றி ஐயா..
ReplyDeleteதமிழ் மணம் 6
ReplyDeleteசிறப்பான கவிதை.
ReplyDelete