வேங்கடவன் துதி

சூழும்  இடர்தன்னை  சுடர்கண்ட  பனியாக்கும்

     ஏழுமலை  யானே  எனையாளும்  பெருமாளே

வாழும்  நாளெல்லாம்  உனைவணங்கி  நான்வாழ

     பாழும்  மனந்தன்னை  பதப்படுத்த  வேண்டுகிறேன்

அன்னை  அலர்மேலு  அகிலாண்ட  நாயகியே

     பொன்னை  வேண்டியல்ல  பொருளை  வேண்டியல்ல

உன்னை  வணங்குதற்கே  உயிர்வாழ  விரும்புகின்றேன்

     என்னை  ஆட்கொள்வாய்  எனையாளும்  தாயேநீ

பஞ்சுப்  பொதிபோல  பரவி  வருகின்ற

     மஞ்சு  தவழ்ஏழு  மலையானே  கோவிந்தா

தஞ்சம்  நீயென்றே  தலைவணங்கும்  என்போன்றார்

     நெஞ்சில்  நீங்காது  நிலைத்திருக்க  வேண்டுகிறேன்

வாழிவாழி  யென  வானோர்கள்  கூத்தாட

     ஆழிகடைந்  தமுது  அளித்தவனே  மங்கையர்கள்

தாழிகடைந்  தெடுத்த  தயிர்வெண்ணை  திருடியவர்

      தோழி  பலர்துரத்த  தொடர்ந்தோடி  ஒளிந்தவனே

தத்தம்  குறையெல்லாம்  தடையின்றி  நீங்குமென

     நித்தம்  உனைநாடி  நீள்வரிசை  தனில்நின்று

சித்தம்  மகிழ்வுடனே  செப்புகின்ற  கோவிந்தா

     சத்தம்  உன்செவியில்  சங்கொலியாய்  கேட்கிறதா

வெண்ணை  உண்டவாய்  விரிய  வியனுலகு

     தன்னைக்  கண்டதாய்  தடுமாறி  மகிழ்ந்தாட

மண்ணை  அளந்தவனே  மாபலியின்  தலையோடு

     விண்ணை  அளந்தவனே  விமலனே  வணங்குகிறேன்

மலையில்  வாழ்பவனே  மலையை  நீதூக்கி

     தலையின்  மேல்வைத்தே  ஆவினத்தை  காத்தவனே

அலையில்  கடல்மீது  ஆனந்தப்  பள்ளியென

     இலையில்  துயின்றவனே  இறைவாநான்  தொழுகின்றேன்

ஆதிமூல  மென்ற  அபயக்குரல்  வந்துன்

     காதில்  விழச்சென்று  காத்தவனே  கோவிந்தா

வீதிதனில்  வருவாய்  வீழ்ந்து  வணங்கிடுவார்

     தீதுதனை  முற்றும்  தீர்த்திடுவாய்  கோவிந்தா

எங்கும்  உன்நாமம்  எதிலும்  உன் நாமம்

     பொங்கும்  உணர்வெல்லாம்  போற்றும்  திருநாமம்

தங்கும்  மனதினிலே  தடையின்றி  உன்நாமம்

     பங்கம்  அடையாமல்  பாஞ்சாலி  காத்ததன்றோ

அம்மை  அலர்மேலு  அப்பன்  திருமலையான்

     தம்மை  நாள்தோறும்  தவறாமல்  வணங்கிவரின்

இம்மை  மறுமையென  எழுபிறவி  எடுத்தாலும்

     உம்மை  மறந்தென்றும்  உயிர்வாழ  இயலாதே

 பாடி  முடித்திவிட  பரந்தாமா  உன்அருளை

     நாடி  வருகின்றேன்  நாயகனே  வேங்கடவ

 தேடி  வருவார்கு  திருமலையில்  உனைக்காண

     கோடிக்  கண்வேண்டும்  கொடுப்பாயா  பரந்தாமா

 முற்றும்  உன்புகழை  முறையாக  நான்பாட

     கற்றும்  பல்லாண்டு  காணாது  தவிக்கின்றேன்

 பற்றும்  அற்றவரும்  படைக்கின்ற  பிரம்மாவும்

     சற்றும்  அறியாருன்  திருவடியும்  திருமுடியும்

 வேதத்தின்  வித்தேயுன்  விளையாட்டை  யாரறிவார்

     நாதத்தின்  சத்தேயுன்  நாடகத்தை  யாரறிவார்

 பேதத்தை  கொண்டவுள்ளம்  பெருமாளே  என்போன்றார்

     சோகத்தை  நீக்குமென  சொல்லியிதை  முடிக்கின்றேன்

  தாங்கும்  நிலையில்லா  தடைபலவே  வந்தாலும்

      நீங்கும்  படிசெய்யும்  நிமலனே  நாள்தோறும்

  தூங்கும்  முன்வணங்கி  தூங்கி  எழவணங்கும்

      வேங்கி  தாசன்நான்  விடுக்கின்ற  விண்ணப்பம் 

  செல்லும்  திசைமாறி  சென்றுவிடும்  கப்பலென

      அல்லும்  பகலுமென்  அலைகின்ற  உள்ளத்தை

  கொல்லும்  அரவின்மேல்  கொலுவிருக்கும்  கோவிந்தா

      ஒல்லும்  வழியெல்லாம்  உனைவணங்கச்  செய்திடுவாய்!

 

    ( விண்ணில்  வாழும், என் துணைவியின் விருப்பதிற்கேற்ப

மண்ணில்  வாழும் நான்  அன்று பாடியது! இன்று, புரட்டாசி மூன்றாம்  சனி! அவள் , காண ....... மீண்டும் வருகிறது!  காண்பாளா......!?   )

                             புலவர் சா இராமாநுசம்

என் ஐரோப்பிய சுற்றுப் பயணம்- பகுதி பதினொன்று ஆம்ஸ்டர்டாம்

                 ஆம்ஸ்டர்டாம் (7-8-2013)

       முதல்  நாள்  நீண்ட  தூரம்  பேருந்து  பயணம்!  என்றாலும் வழக்கம் போல  காலையில் எழுந்து, தயாராகி உணவை முடித்துக்

கொண்டு நகர் உலா காண  புறப் பட்டோம்

       நாங்கள் அன்று அங்கு  கண்டவை , மிகப் பெரிய மாதிரி

மாநகரம், நெதர்லாந்தின் அடையாளச்  சின்னமான  காற்றாலை.  மரத்தில்

காலணி  செய்யும் தொழிற் சாலை , இறுதியாக கங்கைக்கும்  மேலாக

தண்ணீர் பெருக்கெடுத்து  ஓடும் நதியில் கப்பல்  போன்ற  படகுச் சவாரி!

என்பன  ஆகும்!

         முதலில்  பிரம்மாண்ட மான முறையில் மிகப்  பெரிய

பரப்பளவில்  அமைக்கப் பட்டிருந்த  மாதிரி  நகரின் படங்களை

கீழே  காணலாம் மேலும், தங்கிய விடுதி  காற்றாலை மர காலணி

தொழிச்சாலை  காணலாம்

தேசத்தின் தந்தை நீரே –என்று தெரிந்தவர் எத்தனைப் பேரே!

தன்னலம்  ஏதும்  இன்றி- யாரும்

    தன்கென  நிகரும்  இன்றி!

இன்னலே நாளும்  கொண்டார் –காந்தி

    இந்திய விடுதலை கண்டார்!

மன்னராய்ப்  பலரும்  இங்கே –பதவி

    மகுடமே  சூட  எங்கே?

பொன்நிகர்  விடுதலை  காணோம்-அந்தோ

     போயிற்று  அனைத்தும்  வீணாம்!

தேசத்தின்  தந்தை  நீரே –என்று

   தெரிந்தவர் எத்தனைப் பேரே!

நாசத்தை நாளும் செய்தே –சொந்த

    நலத்தையே பயனாய் எய்தே!

மோசத்தை சட்டம்  ஆக்கி –என்றும்

     முடிவிலா  வறுமை தேக்கி!

பேசத்தான் வழியே இல்லை! –எதிர்த்து

    பேசிடின்! வருதல்  தொல்லை

ஊற்றென ஊழல்  ஒன்றே –இன்றே

   உலவிட நாட்டில் நன்றே!

காற்றென  வீசக்  கண்டோம் –துயரக்

    கண்ணீரால் கவிதை  விண்டோம்

ஆற்றுவார்  எவரும் உண்டோ! –தூய

    அண்ணலே உமதுத்  தொண்டோ!

போற்றுவார்  எவரும் காணோம் –அந்தோ

    போயிற்று  அனைத்தும்  வீணாம்

         புலவர்  சா இராமாநுசம்

என் ஐரோப்பிய சுற்றுப் பயணம்- பகுதி பத்து புரூசல்ஸ்

               புரூசல்ஸ் (6-8-13)

        பாரிஸ்  நகரை விட்டு அதி காலையே புறப்பட்டு  மிகவும்

வசதியான பேருந்து மூலம்  புரூசல்ஸ் நோக்கிப்  புறப்பட்டோம்

        இங்கே நான்  குறிப்பிட  விரும்புவது , அந்த, ஒரே பேருந்துதான்

நாங்கள் ரோமில் விமானம் ஏறும்வரை (மற்ற எல்லா நாடுகளையும் சுற்றிவர) எங்களுக்குப்  பயன் பட்டது! ஆயிரம் கணக்கான  மைல்கள்!

பதினைந்து நாட்கள்! எவ்வித  இடையூறும் இல்லாது சென்றது ! மிகவும்

பாராட்டத்தக்கது.

          பசுமை நிறைந்த காட்சிகளையும் மலைகளைக் குடைந்து (பல

மைல்கள்) அமைக்கப்பட்டிருந்த குகைகள்  வழியாகவும்  வியப்புடன்

பார்த்துக் கொண்டே , சுமார் ஐந்து  மணி நேரம் பயணம் செய்து புரூசல்ஸ்

நகரை அடைந்தோம்.

          அங்கு பார்க வேண்டிய இடங்களாக , மன்னேகன் சிலை, நகரின்

அடையாளச் சின்னமாக சிறுவனின் நீருற்று சிலை!  நகர மன்றம் இணைந்த

பெரிய மைதானம்  இரும்பு உருக்காலை இன்னும் சிலவற்றை  வண்டியில்

இருந்தவாறும், இறங்கியும்  பார்த்து படமெடுத்தோம் 

          

           மீண்டும்  புறப்பட்டு  இரவு ஆம்ஸ்டர்டாம் சென்று  தங்கினோம்

         படங்களைக்  கீழே  காணலாம்