என் ஐரோப்பிய சுற்றுப் பயணம்- பகுதி 3

  நானும் இறங்கி  நடந்தேன்!  நடந்தேன் என்று சொல்வதை விட

தள்ளாடினேன் என்பதே  உண்மை! ஒரு வழியாக நகரும்  நடைபாதை வழியாக சோதனை நிலையத்தை  அடைந்தோம்

            அங்கேதான்  எனக்கு அதிர்ச்சி  காத்திருந்தது  வரிசையில்  நான் மூன்றாவது ஆளாக நின்றிருந்தேன்  முன்னால்  சொன்ற

அனைவருடைய  கடவுச் சீட்டை சோதித்ததோடு  வலது கை கட்டை

விரல் ரேகையையும்  பதிவு செய்தார்கள்! ரேகை, சென்னையில் நேரில்

சென்று  விசா பெற்ற போது எடுத்ததோடு ஒத்திருக்கிறதா என்று

பார்க்கிறார்கள்.

            என் முறை  வந்ததும்  நான் சென்று கட்டைவிரலின் ரேகையைப் பதிவு செய்தேன் விரலை  நன்றாக அழுத்த  வேண்டும்

என்னால்  இயலவில்லை  விரல்  லேசாக நடுங்கு வதால் ரேகை 

சரியாகப் பதியவே இல்லை ! நீண்ட நேர விமானப் பயணம் என்

உடலை மிகவே பாதித்துவிட்டது  என் உடலே சிறிது நடுக்குவதை

நானே  உணர்ந்தேன்

            பலமுறை  முயன்றும்  தோல்விதான்!  முழுகையையும்

 இடது, வலது  என்று மாறி மாறி  வைத்தும்  பலனில்லை அவனுக்கே

அலுத்து விட்டது  என்னை சற்று ஓரமாக  தள்ளி நிற்கச் சொல்லி

அடுத்தவர்களை  சோதிக்கத்  தொடங்கினான்  தள்ளி நின்ற  எனக்கோ

லேசாக நடுங்கிக் கொண்டிருந்த உடலோடு உள்ளமும்  சற்று  நடுங்கத்

தொடங்கியது

          வந்த அனைவரும்  சோதனை  முடிந்து உள்ளே  சென்று விட

நான் மட்டும்  தனியாக  நிற்கிறேன்  அந்தப் பக்கம் அமைப்பாளர்  திரு

சாமிநாதனும்  எம்பரர்  அமைப்பாளர்  இராசேந்திரனும் கவலையோடு

காத்திருந்தார்கள் என்னை  சோதித்த அலுவர் எழுந்து  உள்ளே  சென்றார்

திரும்பி வந்த அவரோடு ஒரு அம்மையார்  வந்தார்  அவரும் பலமுறை

சோதித்து  விட்டு   தோல்விதான்  கண்டார் பின்பு  அவர்கள்  இருவரும்  ஏதோ பேசிக் கொண்டே  என்னிடம்  ஏதும்  சொல்லாமல்  மீண்டும்

உள்ளே  சென்றார்கள்

            ஐந்து நிமிடங்கள்  இருக்கலாம்! அதற்குள் நான்  பட்ட  நரகவேதனை , மரண தண்டனையை எதிர்நோக்கும் கைதியைப் போல

துடித்துப் போனேன்

            மீண்டும்  வந்தார்கள்  என்னிடம் ஏதும்  கேட்க  வில்லை

என்னுடைய  கடவுச் சீட்டை எடுத்து  அணுமதி முத்திரையைக்  குத்தி

புன்னகையோட என்  தோளில் அன்போடு தட்டி  உள்ளே  போகச் சொன்னார்கள் வேதனையின்  விளிம்பில் நின்றுகொண்டிருந்த  நானோ

குருடன் கண் பெற்றதைப்  போல உள்ளே சென்றேன்

          கிட்டத் தட்ட என்னால் ஒரு மணிநேரம் தாமத மாகிவிட்டது

அனைவரும்  அவரவர் பெட்டிகளை  எடுத்துக்  கொண்டதோடு என்

பெட்டியையும்  எடுத்து வைத்திருந்தார்கள் . விமான நிலையத்திலிருந்து

வெளியே  வந்த நாங்கள் முன்னரே  காத்திருந்த பேருந்தில் ஏறினோம்

         பேருந்து நகரின் எல்லைலையைக்  கடந்து புற நகர் பகுதியில்

அமைந்துள்ள  ஒரு பெரிய  தங்கும்  விடுதி முன் நின்றது அனைவரும்

இறங்கினோம்  இரவு உணவும் அங்கேயே  தயராக இருந்ததால் உணவை

உண்டபின்  அவரவருக்கு ஒதுக்கப் பட்ட(இரண்டுபேருக்கு ஒன்று) அறைக்கு

சொன்றோம் காலை எட்டு மணிக்கெல்லாம் கிளம்ப வேண்டும் என்றும்

சொல்லப்பட்டது

         இத்துடன் (இப் பதிவோடு) என்  சுய வரலாற்றை முடித்துக் கொள்கிறேன்  அடுத்த பதிவு முதல் தல வரலாறு தொடங்கும் என்ப

தையும் முதற்கண் இலண்டன்  பற்றி  எழுதுகிறேன் என்பதையும்

தெரிவித்துக்  கொள்கிறேன்

           மீண்டும் சந்திப்போம்

                              புலவர் சா இராமாநுசம்