வான் சிறப்பும் வேண்டுதலும்!

மழையே மழையே வாராயோ-நீரும்

மன்னுயிர் வாழ்ந்திட தாராயோ?

விழையா ரிடமே பெய்கின்றாய்-உன்னை

விழைவா ரிடமே பொய்கின்றாய்!

அழையா விருந்தென போகின்றாய்-இங்கே

அழைத்தும் வந்துடன் ஏகின்றாய்!

பிழையார் செய்யினும் பொறுப்பாயே-உற்ற

பிள்ளைகள் எம்மை வெறுப்பாயா! 

சிறப்பொடு பூசனை செல்லாதே-வான்துளி

சிந்தா விட்டால் நில்லாதே!

அறத்தொடு வாழ்வும் அகன்றுவிடும்-மனதில்

அன்பும் பண்பும் இன்றிகெடும்!

துறவும் தவறித் தோற்றுவிடும்-பசித்

தொல்லை அதனை மாற்றிவிடும்!

மறவாய் இதனை மாமழையே-மக்கள்

மகிழ்ந்திட வருவாய் வான்மழையே!

உழவுத் தொழிலும் நடக்காதே-யாரும்

உண்ண உணவும் கிடைக்காதே!

அழிவே அனைத்தும் பெற்றுவிடும்-நெஞ்சில்

அரக்க குணமே முற்றிவிடும்!

எழுமே அலைகடல் தன்நீர்மை-விட்டு

ஏகும் என்பதும் மிகுஉண்மை!

தொழுமே வாழ்ந்திட மனிகுலம்-மழைத்

தூறிட வந்திடும் இனியவளம்!

வானின்றி உலகம் வாழாது!-ஐயன்

வகுத்த குறளுக்கு நிகரேது!

ஏனின்று அவ்வுரை சரிதானே-மழை

இன்றெனில் வாழ்வும் முறிதானே!

கானின்று குறைந்திட இத்தொல்லை-இனி

காண்போம் ஓயாப் பெருந்தொல்லை!

தான்நின்று பெய்யா மழைமேகம்-எனில்

தவிர்த்திட இயலா தரும்சோகம்!

புலவர் சா இராமாநுசம்