புலவர் கல்லூரியில் அகப்பொருள் இலக்கண வகுப்பில் தலைவி
பிரிவிடை ஆற்றா நிலையில் வருந்தி எழுதியதாக நான் வடித்த
கவிதை- புலவர் சா இராமாநுசம்
தனவானாய் ஆவதற்குப் பொருளை ஈட்ட-இங்கே
தனிமையெனும் பெரும்கொடுமை என்னை வாட்ட
கனமான மனத்துடனே அவரும் சென்றார்-என்ன
காரணமோ இதுவரையில் வாரா நின்றார்
தினம்தோறும் நான்பெற்ற இன்பம் தன்னை-நல்
திரைகாட்டும் படம்போல காட்டி என்னை
நினைவேநான் உனக்கென்ன தீங்கா செய்தேன்-சுடும்
நெருப்பாகி நாள்தோறும் வாட்டு கின்றாய்
கொம்பில்லா கொடியாக என்னை விட்டே-அந்த
கோமகனும் பொருள்தேடி சென்ற தொட்டே
வெம்பியழும் வேதனையைக் கண்ட பின்பா-மேலும்
வேதனையை தருவதென்ன நல்லப் பண்பா
கம்பமில்லா மின்விளக்காய் விண்ணில் தொங்கி-இரவின்
காரிருளை விரட்டிடுவாய் ஒளியும் பொங்கி
அம்புலியே உனக்கென்ன தீங்கா செய்தேன்-நீயும்
அனலாகி எனையேனோ வருத்து கின்றாய்
அன்றன்று பூத்தமலர் பறித்து வந்தே-தீரா
அன்றன்று பூத்தமலர் பறித்து வந்தே-தீரா
ஆசையுடன் கூந்தலிலே சூடத் தந்தே
என்றும்நான் பிரியேனென சொல்லி சொல்லி-தினம்
என்றும்நான் பிரியேனென சொல்லி சொல்லி-தினம்
எனகன்னம் சிவந்துவிட கிள்ளி கிள்ளி
சென்றவர்தான் இன்றுவரை வரவே யில்லை-ஏதும்
செய்யவழி தெரியாமல் திகைப்பின் எல்லை
தென்றலே நானிருத்தல் அறிந்த பின்னும்-ஏன்
தீயாக தீண்டியெனை வருத்து கின்றாய்
புலவர் சா இராமாநுசம்