ஆங்கிலப் புத்தாண்டே வருக ! –வாழும் அனைவர்க்கும் ஆனந்தம் தருக

ஆங்கிலப்  புத்தாண்டே  வருக ! –வாழும்

    அனைவர்க்கும்  ஆனந்தம்  தருக

ஏங்கியே  ஏழைகள்  வாழ – குடிசை

    இல்லாமல்  வளமனைச்  சூழ

தாங்கிட  அன்னாரை நீயும் –இன்பம்

    நிலையாக  தடையின்றிப்  பாயும்

தீங்கின்றி  கழியட்டும்  ஆண்டே –மக்கள்

    தேவைகள்  நிறைவேற  ஈண்டே

இயற்கையின்  சீற்றங்கள்  கண்டே –எங்கள்

   இதயமும்  உடைவது  உண்டே

செயற்கையால்  வருவதே  அறிவோம் – இனி

   செய்வதை  ஆய்ந்துமே   செய்வோம்

இயற்கையின்   கோபத்தை  நீக்க –எம்மின்

    இன்னல்கள்  இல்லாது  போக்க

முயற்சியும்  செய்வாய  ஆண்டே – மக்கள்

    முன்னேற  தடையின்றி  ஈண்டே

உழவனும்  அழுகின்றான்  இங்கே – அவன்

   உழைத்தாலும்  பலன்போதல்  எங்கே

தழைத்ததா   அவன்வாழ்வு  இல்லை – தினம்

    தவித்தவன்  பெறுவதோ  தொல்லை

பிழைத்திட  பருவத்தில்  மாரி – வந்து

   பெய்திடச்  தருவாயா  வாரி

செழித்திட  உலகமே  ஆண்டே –உடன்

    செய்திட  வேண்டினோம்  ஈண்டே

இல்லாமை   நீங்கிட  வேண்டும் – ஏழை

    இல்லாத   நிலையென்றும்  வேண்டும்

கல்லாதார்  இல்லாமை   வேண்டும் – கல்வி

    கற்றாரை  மதித்திட  வேண்டும்

கொல்லமை  விரதமாய்  வேண்டும் –நற்

    குணங்களும்  வளர்ந்திட  வேண்டும்

எல்லாரும்  வாழ்ந்திட ஆண்டே –நீயும்

    ஏற்றது  செய்வாயா  ஈண்டே!

                 புலவர்  சா  இராமாநுசம்

தீண்டாமை இழிசொல்லாம்! இன்னும் நாட்டில்-எரி தீயாக இருப்பதனை கண்டோம் ஏட்டில்

தீண்டாமை இழிசொல்லாம்! இன்னும் நாட்டில்-எரி

   தீயாக இருப்பதனை கண்டோம் ஏட்டில்

வேண்டாமை அதுவென்றே காந்தி, பெரியார்-மிக

    வீறுகொண்டு எதிர்த்திட்ட பெருமைக் குரியார்

பூண்டோடு ஒழிந்ததெனப் பெருமைப் பட்டோம்-அது

   போகவில்லை!அறிந்தோமே! சிறுமைப் பட்டோம்

ஆண்டாரே, ஆள்வோரே எண்ணிப் பாரும்-இந்த

   அவலத்தைப் போக்கவழி விரைந்துக் கூறும்

ஊராட்சி தலைவரென தலித்தும் வந்தால்-அவர்

    உட்கார நாற்காலி ஒன்று தந்தால்

பாராட்சி போனதெனல், சாதி வெறியே-நற்

   பண்பல்ல! ஒம்புங்கள் உயர்ந்த நெறியே

யாராட்சி செய்தாலும் மனிதன் தானே-என்ற

   எண்ணமின்றி நடப்பது அனைத்தும் வீணே

சீராட்சி நடந்திட வழியே காண்பீர்-சாதிச்

    சிந்தனையை ஒழித்திடவே உறுதி பூண்பீர்

ஆதிக்க மனப்பான்மை ஒழிய வில்லை-அது

   ஆங்காங்கே தோன்றினால் வருமே தொல்லை

நீதிக்கே புறம்பாக நடத்தல் நன்றா-பேதம்

    நீக்குவோம் ஒற்றுமை காணும் ஒன்றாய்

சாதிக்கு இனியிங்கே இடமே இல்லை-நம்முள்

   சமத்துவம் மலர்ந்திட வேண்டும் ஒல்லை

போதிக்க இனியாரும் தோன்ற மாட்டார்-சாதிப்

   போராட்டம் வளர்க்கவும் ஆர்வம் காட்டார்

   

ஒன்றேதான் குலமென்றார் தேவன் என்றார்-என

   உரைத்திட்ட அறிஞரும் விண்ணே சென்றார்

நன்றேதான்  அதுவென்றே ஏற்றுக் கொண்டோம-நம்

   நாடெங்கும் கொள்கையென பரப்பி விண்டோம்

இன்றேதான் தெரிகிறது தொற்று நோயே-சாதி

   இழிவின்னும் அழியாத நச்சுப் பேயே

என்றேதான் ஒழியுமோ? இந்தக் கொடுமை!-நெஞ்சம்

   ஏங்கிட நீங்குமா சாதி மடமை! 

                  புலவர்  சா  இராமாநுசம்

கற்சிலையும் கண்ணீரை வடிக்குமன்றோ –அட காமுகரே உணர்வீரா ? திருந்தலென்றோ

பச்சிளம்  பாவையவள்  நாசமாக –ஒரு

    பாவிமகன்  வனபுணர்வால்  உயிரும்போக !

எச்சிலை   தேடுகின்ற   நாயும்கூட-தெருவில்

    இலைமறவாய் காய்மறவாய்  உறவைநாட !

பொற்சிலையாள்   பேருந்தில்   தில்லிதன்னில் –ஒருத்தி

    பிணமுண்ணும்  கழுகுகளால்  அழிந்ததெண்ணில் !

கற்சிலையும்   கண்ணீரை  வடிக்குமன்றோ –அட

    காமுகரே   உணர்வீரா ? திருந்தலென்றோ ?

தாயுண்டு,  தங்கையக்க உமக்கமுண்டா –ஏன்!

    தாரமெனச்   சொல்லுதற்கோர்   மங்கையுண்டா

பேயுண்டு  என்பதற்கா  பிறந்தீர்நீரும் –காமப்

      பேய்களே  தாங்காது   எந்தவூரும் !

வாயுண்டு   கதறியழ   வலிமையில்லை –இளம்

    வஞ்சியர்கள்  வாழ்வதற்குக்  காப்புமில்லை!

நோயுண்ட  மனங்கொண்டார்  பெருகலானார்-எங்கு

     நோக்கினும்  பெண்னினமே   கருகலானார்!

வடநாடு   பொங்கியெழ  அங்கேயேனோ – தம்

    வாயடைத்துக்  கிடக்கின்றார்  இங்கேயேனோ !

முடமாகிப்  போனாயோ  தமிழர்நாடே  -கட்சி

    முரண்பாடால்  வந்ததாம்  இந்தக்கேடே!

நடமாடும்  தெய்வந்தான்  பெண்களன்றோ-நாளும்

      நடப்பதனைக்  காணாகண்   புண்களன்றோ!

திடமான  முடிவெடுத்து  பெண்மைகாப்பீர் – எனில்

    தேவையில்லை  பெண்னினமே  அழித்துவிடுவீர் !

                        புலவர்  சா  இராமாநுசம்

உண்ணுகின்ற உணவுதனை தந்தோ னின்றே – நஞ்சு உண்ணுகின்றான் சாவதற்கே கொடுமை யன்றே!

உண்ணுகின்ற  உணவுதனை   தந்தோ  னின்றே – நஞ்சு

   உண்ணுகின்றான்  சாவதற்கே  கொடுமை  யன்றே!

எண்ணுதற்கே   இயலாத   துயரந் தானே –அதை

    எண்ணுகின்ற  அரசுகளும்  இல்லை  வீணே!

பாடுபட்டு   இட்டபயிர்   கருகிப்  போக – தீயும்

   பற்றிவிட   வயிரெரிந்து  உருகிச்  சாக

மாடுவிட்டு  மேய்க்கின்ற  காட்சி  காண்பீர்– நல்

   மனங்கொண்டார்  அனைவருமே  கண்ணீர்  பூண்பீர்!

இட்டபயிர்  இட்டவனே  அழிக்கும்   நிலையே –இன்று

   இருக்கிறது   தமிழ்நாட்டின்  வறட்சி  நிலையே!

திட்டமில்லை  தீர்பதற்கும்  முயற்சி  இலையே – உழவன்

    தேம்பியழின்    வைப்போமா   அடுப்பில்  உலையே!

நிலத்தடி  நீர்கூட  எடுக்க  இயலா –சோக

    நிலைதானே  மின்வெட்டும்  பாழும்  புயலாய்!

அலகிட்டு   சொல்வதற்கும்  முடியா  வகையே –மக்கள்

      அன்றாட  வாழ்க்கையிலே தீராப்  பகையே!

நெய்வேலி  கல்பாக்கம்   இருந்தும்  இங்கே –நாளும்

    நிலையான  மின்வெட்டே !ஆனால் பங்கே !?

பொய்வேலி  ஏகமெனல்  இந்திய  நாடே –என்ற

   போதனை  கேட்டதால்   வந்தக்  கேடே!

கத்தியும்  கதறியும்  மக்கள் ஓய –கேளாக்

     காதென  சங்கொலி சென்றுப்  பாய,

சித்தமும்  கலங்கியே  செய்வ தறியார் –கல்லில்

    செதுக்கிய  சிலையென  இருப்பர்  உரியார்!

பஞ்சமும்  பசியுமே  வாட்டும்  போதே –இன்று

    பதவிசுகம்  காண்பார்கள்  உணர்வார்  தீதே!

கொஞ்சமும்  அக்கறை   எடுப்பார்  இல்லை –பல

    கட்சிகளும்  இருந்துபயன்!?  ஒற்றுமை இல்லை!

நாதியற்றுப்  போனாரே   உழைக்கும்  மக்கள் –வாழும்

     நம்பிக்கை   ஏதுமின்றி  ஏழை  மக்கள்

வீதிவலம், போராட்டம்  நடத்து  கின்றார் –இன்னும்

     வேற்றுமையில்  ஒற்றுமை  இதுவா ? என்றார்!

                             புலவர்  சா  இராமாநுசம்

    

வைகுண்ட வாசா வானோர்க்கும் நேசா

சூழும்  இடர்தன்னை  சுடர்கண்ட  பனியாக்கும் 

     ஏழுமலை  யானே  எனையாளும்  பெருமாளே

வாழும்  நாளெல்லாம்  உனைவணங்கி  நான்வாழ

     பாழும்  மனந்தன்னை  பதப்படுத்த  வேண்டுகிறேன்

அன்னை  அலர்மேலு  அகிலாண்ட  நாயகியே

     பொன்னை  வேண்டியல்ல  பொருளை  வேண்டியல்ல

உன்னை  வணங்குதற்கே  உயிர்வாழ  விரும்புகின்றேன்

     என்னை  ஆட்கொள்வாய்  எனையாளும்  தாயேநீ

பஞ்சுப்  பொதிபோல  பரவி  வருகின்ற

     மஞ்சு  தவழ்ஏழு  மலையானே  கோவிந்தா

தஞ்சம்  நீயென்றே  தலைவணங்கும்  என்போன்றார்

     நெஞ்சில்  நீங்காது  நிலைத்திருக்க  வேண்டுகிறேன்

வாழிவாழி  யென  வானோர்கள்  கூத்தாட

     ஆழிகடைந்  தமுது  அளித்தவனே  மங்கையர்கள்

தாழிகடைந்  தெடுத்த  தயிர்வெண்ணை  திருடியவர்

      தோழி  பலர்துரத்த  தொடர்ந்தோடி  ஒளிந்தவனே

தத்தம்  குறையெல்லாம்  தடையின்றி  நீங்குமென

     நித்தம்  உனைநாடி  நீள்வரிசை  தனில்நின்று

சித்தம்  மகிழ்வுடனே  செப்புகின்ற  கோவிந்தா

     சத்தம்  உன்செவியில்  சங்கொலியாய்  கேட்கிறதா

வெண்ணை  உண்டவாய்  விரிய  வியனுலகு

     தன்னைக்  கண்டதாய்  தடுமாறி  மகிழ்ந்தாட

மண்ணை  அளந்தவனே  மாபலியின்  தலையோடு

     விண்ணை  அளந்தவனே  விமலனே  வணங்குகிறேன்

மலையில்  வாழ்பவனே  மலையை  நீதூக்கி

     தலையின்  மேல்வைத்தே  ஆவினத்தை  காத்தவனே

அலையில்  கடல்மீது  ஆனந்தப்  பள்ளியென

     இலையில்  துயின்றவனே  இறைவாநான் தொழுகின்றேன்

ஆதிமூல  மென்ற  அபயக்குரல்  வந்துன்

     காதில்  விழச்சென்று  காத்தவனே  கோவிந்தா

வீதிதனில்  வருவாய்  வீழ்ந்து  வணங்கிடுவார்

     தீதுதனை  முற்றும்  தீர்த்திடுவாய்  கோவிந்தா

எங்கும்  உன்நாமம்  எதிலும்  உன் நாமம்

     பொங்கும்  உணர்வெல்லாம்  போற்றும்  திருநாமம்

தங்கும்  மனதினிலே  தடையின்றி  உன்நாமம்

     பங்கம்  அடையாமல்  பாஞ்சாலி  காத்ததன்றோ

அம்மை  அலர்மேலு  அப்பன்  திருமலையான்

     தம்மை  நாள்தோறும்  தவறாமல்  வணங்கிவரின்

இம்மை  மறுமையென  எழுபிறவி  எடுத்தாலும்

     உம்மை  மறந்தென்றும்  உயிர்வாழ  இயலாதே

 பாடி  முடித்திவிட  பரந்தாமா  உன்அருளை

     நாடி  வருகின்றேன்  நாயகனே  வேங்கடவ

 தேடி  வருவார்கு  திருமலையில்  உனைக்காண

     கோடிக்  கண்வேண்டும்  கொடுப்பாயா  பரந்தாமா

 முற்றும்  உன்புகழை  முறையாக  நான்பாட

     கற்றும்  பல்லாண்டு  காணாது  தவிக்கின்றேன்

 பற்றும்  அற்றவரும்  படைக்கின்ற  பிரம்மாவும்

     சற்றும்  அறியாருன்  திருவடியும்  திருமுடியும்

 வேதத்தின்  வித்தேயுன்  விளையாட்டை  யாரறிவார்

     நாதத்தின்  சத்தேயுன்  நாடகத்தை  யாரறிவார்

 பேதத்தை  கொண்டவுள்ளம்  பெருமாளே  என்போன்றார்

     சோகத்தை  நீக்குமென  சொல்லியிதை  முடிக்கின்றேன்

  தாங்கும்  நிலையில்லா  தடைபலவே  வந்தாலும்

      நீங்கும்  படிசெய்யும்  நிமலனே  நாள்தோறும்

  தூங்கும்  முன்வணங்கி  தூங்கி  எழவணங்கும்

      வேங்கி  தாசன்நான்  விடுக்கின்ற  விண்ணப்பம் 

  செல்லும்  திசைமாறி  சென்றுவிடும்  கப்பலென

      அல்லும்  பகலுமென்  அலைகின்ற  உள்ளத்தை

  கொல்லும்  அரவின்மேல்  கொலுவிருக்கும்  கோவிந்தா

     ஒல்லும் வழியெல்லாம் உனைவணங்கச் செய்திடுவாய்

                             புலவர் சா இராமாநுசம்

இன்று, வைகுண்ட ஏகாதசி முன்னிட்டு - மீள்பதிவு