தீயாக தீண்டியெனை வருத்து கின்றாய்!

புலவர் கல்லூரியில் அகப்பொருள் இலக்கண வகுப்பில் தலைவி

பிரிவிடை ஆற்றா நிலையில் வருந்தி எழுதியதாக நான் வடித்த

கவிதை-  புலவர் சா இராமாநுசம்

      தனவானாய்  ஆவதற்குப்  பொருளை  ஈட்ட-இங்கே

          தனிமையெனும்  பெரும்கொடுமை  என்னை வாட்ட

      கனமான  மனத்துடனே  அவரும்  சென்றார்-என்ன

          காரணமோ  இதுவரையில்  வாரா  நின்றார்

      தினம்தோறும்  நான்பெற்ற  இன்பம்  தன்னை-நல்

          திரைகாட்டும்  படம்போல  காட்டி  என்னை

      நினைவேநான்  உனக்கென்ன  தீங்கா  செய்தேன்-சுடும்

          நெருப்பாகி  நாள்தோறும்  வாட்டு  கின்றாய்

      கொம்பில்லா  கொடியாக  என்னை  விட்டே-அந்த

          கோமகனும்  பொருள்தேடி  சென்ற  தொட்டே

      வெம்பியழும்  வேதனையைக்  கண்ட  பின்பா-மேலும்

          வேதனையை  தருவதென்ன  நல்லப்  பண்பா

      கம்பமில்லா மின்விளக்காய் விண்ணில் தொங்கி-இரவின்

          காரிருளை  விரட்டிடுவாய்  ஒளியும்  பொங்கி

      அம்புலியே  உனக்கென்ன  தீங்கா  செய்தேன்-நீயும்

          அனலாகி  எனையேனோ  வருத்து  கின்றாய்

             அன்றன்று  பூத்தமலர்  பறித்து  வந்தே-தீரா

          ஆசையுடன்  கூந்தலிலே  சூடத்  தந்தே
      என்றும்நான்  பிரியேனென  சொல்லி  சொல்லி-தினம்

          எனகன்னம்  சிவந்துவிட  கிள்ளி  கிள்ளி

      சென்றவர்தான்  இன்றுவரை  வரவே  யில்லை-ஏதும்

          செய்யவழி  தெரியாமல்  திகைப்பின்  எல்லை

      தென்றலே  நானிருத்தல்  அறிந்த  பின்னும்-ஏன்

          தீயாக  தீண்டியெனை  வருத்து  கின்றாய்

                                                            

                              புலவர் சா இராமாநுசம்