அவளும் நானும்

 நேற்று  அன்பர் வேடந்தாங்கல் கருன் அவர்கள்
 எழுப்பிய ஐயத்திற்கு விடையே இக் கவிதை
 ஆகும்.! நன்றி!
                    

காதலித்தே ஆண்டுபல காத்துத் தானே-நாம்
  கைபிடித்து மணமுடித்தோம் அறிந்தும் வீணே
சாதலிலே மட்டும்நீ முந்திக் கொண்டாய்-அது
  சரிதானா என்னிடத்து  குறையென்   கண்டாய்
பேதலித்து இரவுதினம் அழவும் இங்கே-என்னைப்
  பிரியமனம் வைத்தவளே சென்றாய் எங்கே
மாதர்குல மாமணியே செய்தாய் வஞ்சம்-நீ
  மறந்தாயா பறந்தாயே பதற நெஞ்சம்

ஊரெல்லாம் நமைப்பற்றி தூற்றும் போதும்-நம்
  உறுதிதனை அறிந்துப்பின் போற்றும் போதும்
யாரெல்லாம் எதிர்த்தாரோ உறவில் அன்றே-பின்னர்
  யாதொன்றும் கூறாமல் விரும்பி நின்றே
சீரெல்லாம் தந்ததுடன் வாழ்த்திச் சென்றார்-ஆனால்
  சிலர்மட்டும் புழுங்கிமனம் ஒதிங்கி நின்றார்
வேரற்ற மரமானேன் அந்தோ வீழ்வேன்-காதல்
  விளையாட்டா நீயின்றி எவ்வண் வாழ்வேன்

பட்டணத்தில் நீபடித்துப் பட்டம் பெற்றாய்-ஏன்
  பட்டிகாட்டான் என்மீது காதல் உற்றாய்
மட்டமென ஒருநாளும் இறுதி வரையில்-என்னை
  மனத்தாலும் எள்ளவும் எண்ணா நிலையில்
திட்டமிட்டா எனைவிட்டு விலகிச் சென்றாய்-செல்லும்
  திசையறியா மாலுமியாய் திகைக்க நன்றாய்
வட்டமிட வல்லூறு அஞ்சும் பறவை -என
  வாழ்கின்றேன் அறிவாயா நமது உறவை

வாழ்வதுவும் வீழ்வதுவும் என்றும் ஒன்றாய் -எதிர்
  வரலாறு நமைப்பற்றி சொல்லும் என்றாய்
தாழ்வதிலே வந்ததடி நியாயம் தானா-ஆ
  தாரமென நினைத்தேனே அனைத்தும் வீணா
ஏழ்பிறவி  என்பதுவும் உண்மை யானால்-அடி
  என்னவளே எனதுணைவி நீயே ஆனால்
ஊழ்வென்ன செய்யுமடி தோற்றே போகும்-காதல்
  உண்மையென  இவ்வுலகே சாற்ற லாகும்
 
மருத்துவத்தில் மகளிர்கென பெற்றாய் பட்டம்-நான்
  மாத்தமிழில் புலவரென பெற்றேன் பட்டம்
பொருத்தமுண்டா எனப்பலரும் கேட்ட போதும்-நீ
  பொறுமைமிக சிரித்ததெந்தன் நெஞ்சில் மோதும்
திருத்தமுற இறுதிவரை ஊரும் மெச்ச-வாழ்க்கைத்
  தேரோட எதற்காகத் தேரின் அச்சே
வருத்தமுற முறித்தாயே நியாயம் தானா-கேள்வி
  வாட்டுதடி வழியறியேன் வாழல் வீணா

கலப்புமணம் காதலொடு செய்து கொண்டோம்-இரண்டு
  கண்ணெனவே பெண்மகளீர் பெற்றுக் கொண்டோம்
சலசலப்பு பலவந்தும் துவண்டா போனோம்-காலம்
  கடந்தாலும் காத்திருந்தே ஒன்றாய் ஆனோம்
இலைமறைவு காயான சொந்தம் கூட- நீ
  இல்லையென ஆனதுமே விலகி ஓட
வலையுலகு நெஞ்சங்களே துணையாய் ஆக-இன்று
  வாழ்கின்றேன் தனிமையெனும் துயரம் போக