அரசு எண்ணிட வேண்டும் கடமையென

தோளில் பையும் தொங்கிடவே-குப்பை

    தேடியே கண்கள் ஏங்கிடவே

காலில் செருப்பும் தேய்ந்திடவே-நடக்கும்

      கால்கள் அறியா ஓய்ந்திடவே

நாளும் வருவான் வீதியிலே-விரைந்து

     நடக்கவும் உடம்பில் சக்தியிலே

பாலின் கவரைக் கண்டாலே-உடன்

     பாய்ந்து எடுப்பதும் உண்டாமே

குப்பைக் தொட்டியில் குனிவானே-உள்ளே

   குத்திக்  அதனை  கிளர்வானே

தொப்பை நிறையும் வழியுண்டா-கண்டு

   துடிக்கும் கருணை விழியுண்டா

சப்பை உடம்பே பரிதாபம்-மனித

    சாதிக்கு இதுவே பெரும் சாபம்

உப்பை வாங்கவும் காசில்லை—பசி

    உயிரை  வாட்டும் பெருந்தொல்லை

வீடுவீடாய் நாடிடு வான்-வெளியில்

   வீசிய குப்பையில் தேடிடுவான்

ஓடி வந்திடும் தெருநாயே-வீட்டின்

   உள்ளே குரைத்திடும் ஒருநாயே

ஆடும் உடலும் பயத்தாலே-ஆனால்

   அடங்கும் பசிமிகு வயத்தாலே

வாடும் நிலைதான் ஆயிடுமா-உடல்

   வற்றியே அவனுயிர் போயிடுமா

இப்படி வாழ்வார் பலபேரே-தலை

    எழுத்தெனச் சொல்வார் சிலபேரே

ஒப்புமா உள்ளம் நல்லோரே-நேர்மை

    உள்ளோர் ஏற்றுக் கொள்ளாரே

செப்பவும் இயலா கொடுமையிது-மேலும்

    செப்புவோர் காணின் மடமையது

எப்படி அவர்கள் வாழ்வதென-அரசு

    எண்ணிட வேண்டும் கடமையென