மறவாதீர் மரபுக் கவிதை

மறவாது எழுதுங்கள் மரப்பில் கவிதை-அது

                    மனமென்னும் நிலத்திலே போட்ட விதை

          இறவாது எண்ணத்தில் கலந்தே விடும்-சொல்ல

                  எண்ணினால வந்துடன் கண்ணில் படும்

          புறமாக அகமாக சங்கம் தொட்டே-புலவர்

                  புனைந்தது பத்தோடு தொகையும் எட்டே

          அறமாக வந்தப்பின் நூல்கள் கூட-மரபு

                  வழியொற்றி வந்ததாம்  பலரும் பாட

              ஒருமுறை உள்ளத்தில் தோன்றி விட்டால்-நம்

                    உயிருள்ள வரையிலே நினவைத் தொட்டால்

          வருமுறை மரபுக்கே உண்டு யொன்றே-கவிதை

                  வடிக்கின்ற அனைவரும் அறிந்த ஒன்றே

          இருமுறை சொன்னாலே எதுகை மோனை-நெஞ்சில்

                எடுத்ததை தந்திடும் கவிதைத் தேனை

        திருமுறை எந்நாளும் மரபே ஆகும-இன்றேல்

                தீந்தமிழ் சீர்கெட்டே மங்கிப் போகும்

இலக்கியம் கண்டேபின் இலக்கணம கண்டார்-பின்

                  எதற்காக அன்னவர் மரபினை விண்டார்

     கலக்கமே மொழிதன்னில் வருதலும் வேண்டாம்-என

                கருதியே மரபென வகுத்தனர் ஈண்டாம்

     விளக்கமாய் அவரதை செல்லியும் உள்ளார்-அதன்

                வீணென்று எண்ணிட எவருமே சொல்லார்

      அளக்கவே இயலாதாம் செம்மொழி சிறப்பே –அதை

            அழியாமல் காப்பதும் நமக்குள்ள பொறுப்பே

          மழைநாளில் தோன்றிடும்  காளானைப் போல-உடன்

                மறைவதா எண்ணுவீர் கவிதையும்  சால

          விழைவீரா அருள்கூர்ந்து கவிஞரும் நீரே-இதென்

              வேண்டுகோள் மட்டுமே  மாசில்லை வேறே 

          பிழையாக யாரையும் நானசொல்ல மாட்டேன்-வீண்

              பிடிவாதம் பிடித்திங்கே கவிதீட்ட மாட்டேன்

          அழையாத விருந்தாக ஏதோநா னில்லை-நெஞ்சின்

              ஆதங்கம் எழுதினேன் வேண்டாமே தொல்லை

                                                புலவர் சா இராமாநுசம்