அரைக்கணமும நில்லாது விரைந்தே வாரும்

புலவர் கல்லூரியில் அகப்பொருள் இலக்கண வகுப்பில் தலைவி

பிரிவிடை ஆற்றா நிலையில் வருந்தி எழுதியதாக நான் வடித்த

கவிதை- எண் 1  புலவர் சா இராமாநுசம்

     நானில்லை  நீயெனக்  கில்லை  என்றால-மேலும்

           நலிந்துவிடும்  நம்வாழ்வே   பிரிந்துச்  சென்றால்

     வீணில்லை  என்வார்த்தை  நம்பு  என்றீர்-என்

           வேதனையை  குறைத்தேதான்  நீரும  சென்றீர்

     ஏனில்லை  சென்றபின்னர்  அத்தான்  நெஞ்சில்-அந்த

           எண்ணம்தான்  தினம்வாட்ட  அறியேன்  துஞ்சல

     தேனில்லை  என்றுமலர்  பலவே  நாளும்-தேடித்

           திரிகின்ற    வண்டெனவே  ஆனீர்  போலும்

    தாக்கவரும்    புலிகூட  பெண்ணைக்  கண்டே-சற்று

          தயங்குமெனச   சொல்லுகின்ற  கதைகள்   உண்டே

   காக்கவொரு  ஆளில்லை  பெண்ணை என்றால் – அவர்

          கற்பென்ன  கடைச்சரக்கா  தெருவில்  சென்றால்

   நோக்குகின்ற தன்மையெல்லாம்  பழுதே    அத்தான்-அதை

          நோக்கிபல   நாள்முழுதும்  அழுதேன்  அத்தான்

   ஆக்கிவைத்த  சோறாக  இந்த   ஊரே-என்னை

          அள்ளிஉண்ண     பார்க்கிறது  வருவீர்  நீரே

     காய்த்தமரம்  காவலின்றி  தனியாய்  ஊரில் –நிற்க

          கண்டவரின்   கல்லடியை  பெறுமே  பாரில்

      வாய்தவனும்  பிரிந்திருக்க  ஏழை  ஆனால-அவள்

          வாழவழி   இல்லையது  சொல்லப்   போனால்

      தேய்த்தெடுத்த   சந்தணத்தை  தெருவில்  வீச-நீர்

          தேடிவந்து   எடுப்பீரா  மார்பில்  பூச

      மாய்த்துவிடும்  நெடும்பிரிவே  என்னை  உலகில்-இதை

          மறவாதீர்   மணவாளா  துயரம்  அலகில்

   

      பழுத்தபழம்  எத்தனைநாள்  வைத்தே  அத்தான்-நல்

          பக்குவமாய்  பாதுகாக்க  முடியும்  அத்தான்

      புழுத்ததென  பின்னரதைக்    கண்டு  வீணே-நீர்

          புலம்புவதில்  பயனில்லை  அதனால்  நானே

      கழுத்துவரை  நீர்ரலையில்  நின்று  விட்டேன்-அடுத்த

          கணமென்ன  அறியீரா  நம்பிக்   கெட்டேன்

      அழுத்துவதும்  என்தலையே  நீரில்  நீரும்-உடன்

          அரைக்கணமும்  நில்லாது  விரைந்தே   வாரும்

                            புலவர் சா இராமாநுசம்